วันอังคารที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2553

.: แค่ผิดหวังเพียงครั้งเดียว :.

แค่ผิดหวังเพียงครั้งเดียว
เธอก็รู้สึกแล้วว่าชีวิตนี้หมดหวัง
แค่คนที่เธอรักคนหนึ่งเดินไปจากชีวิต
เธอก็รู้สึกแล้วว่าคนทุกคนเดินจากชีวิตเธอไปหมด

แค่เธอร้องไห้เพียงหนึ่งครั้ง
เธอก็รู้สึกแล้วว่าเธอจะไม่มีวันยิ้มได้อีก

โดยที่เธอไม่ได้นึกเลยว่า
นั่นเป็นเพียงแค่ความรู้สึก
ไม่ใช่ความเป็นจริง

เธอเสียใจ ก็แค่วันนี้ ตอนนี้
ความเป็นจริงคือไม่ใช่ตลอดไป
คนที่จากเธอไปก็แค่ไม่กี่คน

ความเป็นจริงคือ
เธอยังมีใครอีกมากมายที่อยู่กับเธอ

จริงอยู่ ... เมื่อเธอเป็นคนสัมผัส เป็นคนพบเจอ
เธอย่อมมีสิทธิ์จะคิด จะรู้สึก
แต่เมื่อรู้สึกแล้วก็ต้องรู้สึกให้เพียงพอ ให้พอดี

แค่นั้น แค่ตรงนั้น แค่เรื่องนั้น
เพราะไม่นานทุกอย่างก็จะดีขึ้น
เมื่อเวลาตรงนั้นผ่านไป

ไม่ใช่พอเกิดปัญหาขึ้นมาครั้งเดียว
เธอก็รู้สึกเลยเถิดไปไกล
คิดว่าจะต้องเป็นตลอดไป
ไม่มีเหตุผลที่ต้องคิดไปไกล
หรือต้องตัดสินว่านั่นคือ
ความรู้สึกทั้งหมดที่เหลือจากเวลาตรงนี้
จะต้องเป็นอย่างนี้ตลอดไป

จะหมดหวังก็หมดหวังไป
จะร้องไห้ก็ร้องไป
แต่ขอให้เชื่อเถอะว่า

นั่นเป็นเพียงความรู้สึกที่จะรู้สึกไม่นาน
แต่ความเป็นจริงของโลกจะทำให้เราเห็นว่า
ความรู้สึกของเราไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นที่สุด

ความเป็นจริงต่างหากที่ทำให้ชีวิตเป็นชีวิตจริง

วันจันทร์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2553

ชัยชนะที่แท้จริงของชีวิต


แต่การเกิดปัญหาขึ้นมาแต่หละครั้ง


มันทำให้เราเข็มแข็งขึ้นมันทำให้เรา


ลุกขึ้นมาสุ้ใหม่อีกใคร


ถึงแม้เราจะต้องเริ่มนับ 1 ใหม่


แต่การที่เราเริ่มนับ 1 ใหม่นั้น


มันไม่ได้หมายความว่าเราล้มเหลว


แต่มันเป็นการทำให้เรารุ้สึกว่า


การที่เรา จะทำอะไรนั้น มันไม่ง่ายอย่างที่เราคิด


ดังนั้น...จงทำในสิ่งที่เราคิดว่ามันถุกแล้ว


และไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ
นี้เหละคับชัยชนะที่แท้จริง
กับการดำรงชีวิตของคนเรา
*********-**********

วันพุธที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2553

เพื่อน(ในเวลามีทุกข์)

ในการแก้ปัญหาแต่หละครั้งเราไมสามารถ

แก้ปัญหาคนเดียวได้

แต่การมีเพื่อนที่ดีนั้น

มันยากกว่าการที่แก้ปัญหาเหล่านี้

แต่ดีที่ผมยังมีเพื่อนที่คอยช่วยเหลือในเวลาที่ผมมีปัญหา

และการที่เพื่อนมาช่วยงานเรา..แก้ปัญหาช่วยให้เรา

ทำให้เรารู้สึกว่าเรายังมีคนคอยช่วยเหลือในยามที่เราลำบาก

และการที่เราจะตอบแทนเพื่อนนั้นมันยากเหลือเกิน

ผมรู้สึกละอายในการที่เป็นคนอย่างนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลย

ไม่สามารถทำอะไรได้ดีสักอย่าง....ทำไปแล้วก็ไม่ได้ดี
แล้วผมต้องทำอย่างไร................
...............................ต่อพรุ้งนี้จร้า................................

วันอังคารที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2553

เรื่องที่คิดว่ามันง่ายอาจจะเป็นเรื่องที่ยากที่สุดก็ได้

การเล่นเกมส์หรือการเข้าร้านเน็ตนั้น

บางคนอาจจะเห็นเจ้าของร้านทำแค่การเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์

!! แต่นั้นมันแค่ภายนอกเท่านั้น !!

การที่จะสามารถเปิดร้านเกมส์ได้นั้นมัยง่านเหลือเกิน......

ก็แค่เรามีเครื่องคอมแล้วก็มีเกมส์แค่นั้นก็จบใช่มัยคับ...

แต่ทะว่าเมือเกิดปัญหาหละจะเอางัยดี

เรียนไอทีแล้วทำไรไม่เป็นมันชั้งทรมานที่สุด

เกิดปัญหาวันหละครั้ง.....แต่หละครั้งก็ต่างกัน

การที่จะแบ่งเวลามาทำงานที่บ้านก็น้อยเหลือเกิน

โอ้ยจะบ้าตาย.......เรียนอยู่ดีๆแม่โทรมาบอกว่าเครื่องมีปัญหา

ต้องโดดเรียนเพื่อไปซ้อมเครื่องที่บ้าน

แล้วการเรียนก็เริ่มจะแย้ไปตามๆกัน

บางวันแอบร้องไหย......เสียใจอยุ่คนเดียว

ว่าเราเรียนไอทีเนียเราไม่สามารถแก้ไขปัญหาบางอย่างได้


นี้แหละคับเรื่องที่เราคิดว่ามันง่าย....แต่ว่ามันไม่ใช้เลย

............................วันนี้เอาแค้นี้ก่อน..............................